Als we er een boek over de evolutieleer bijhalen, lezen we dat honden voornamelijk blaffen omdat mensen willen dat ze blaffen. Wanneer honden gedomesticeerd werden, ergens tussen 15.000 en 150.000 jaar geleden, beseften mensen al snel het voordeel van een trouwe en luide kameraad.

Onze voorvaderen begonnen honden te fokken met als hoofdkenmerk een luide en frequente blaf. Slechts daarna gebruikten we honden met meer frivole kenmerken. Maar oorspronkelijk was ‘luid zijn’ het belangrijkste kenmerk van een hond en deze genen waren dan ook bijzonder kostbaar.

Het gevolg hiervan is dat bepaalde hondenrassen gebruikt werden als wachthonden gebaseerd op hun luide blaf. Als je overweegt een hond te adopteren, moet je dus goed nadenken of het ras ooit specifiek gefokt werd om luid te blaffen. Een golden retriever blaft over het algemeen niet veel. 

Wanner je golden retriever blaft zonder duidelijke aanleiding mag je er vanuit gaan dat jouw hond toch iets wil. Wanneer jouw hond constant blaft wanneer je er niet bent wil jouw hond dat je terugkeert. Verlatingsangst dat leidt tot overmatig blaffen is een psychologisch probleem dat extra aandacht en een specifieke training vereist.

Start met altijd met de meest logische aanleiding uit te sluiten. Als jouw hond blaft rond etenstijd betekent dit wellicht dat hij honger heeft. Als jouw hond blaft nadat hij voor langere tijd in zijn bench heeft moeten zitten, zal hij wellicht behoefte hebben aan lichaamsbeweging of een plaspauze. Honden zijn sociale beesten en aangezien jouw familie nu hun familie is, mag je verwachten dat ze zullen blaffen wanneer ze voor een langere periode alleen gelaten worden.

Slechts indien je deze meest logische aanleidingen hebt uitgesloten, kan je beginnen met een gepaste training die het blafprobleem aanpakt. Blaffen wordt veroorzaakt door externe of interne impulsen. De ‘ik-wil-aandacht-blaf’ wordt veroorzaakt door een intern ongemak. Een waarschuwende blaf komt voor wanneer jouw hond een persoon, andere hond,… ziet passeren en is een externe impuls.

Je kan het blafprobleem dat veroorzaakt wordt door interne impulsen aanpakken met de juiste training. Je kan het geblaf negeren totdat jouw hond weer rustig is en hem dan belonen voor het gewenste gedrag. Je kan ook zijn snuit vastnemen en vragen om stil te zijn en ook hier weer moet je het juiste gedrag belonen.

Als aanvulling kun je vaak externe impulsen voorkomen door logisch na te denken. Een voorbeeld: Ik heb ooit een eigenaar moeten helpen die net verhuist was. Zijn vorige huis had een knocker en geen deurbel. Zijn hond was perfect getraind en gedroeg zich uitstekend echter zorgde het geluid van de deurbel  ervoor dat deze hond begon te blaffen. De oplossing was simpel, verwijder de deurbel en vraag alle bezoekers om ‘te kloppen want de bel doet het niet’. Het probleem is nu opgelost.

Indien jouw golden retriever naar jou blaft wanneer je hem net een bevel hebt gegeven, bestaat er een probleem met de hiërarchie tussen jou en jouw hond. Eigenlijk protesteert jouw hond en dus moet je jouw dominante positie herstellen.

Blaffen Wanneer Iemand Thuis Is

Wanneer je het blafprobleem van jouw golden retriever wil aanpakken, kan het een enorme uitdaging zijn indien het geblaf enkel voorkomt wanneer je niet thuis bent. Deze honden hebben niet alleen behoefte aan een trainingsprogramma dat het blafprobleem maar ook hun verlatingsangst aanpakt. Indien ze blaffen wanneer je thuis bent, kan je dit probleem corrigeren met de juiste timing, de juiste correcties en de gepaste beloning. Het aanpakken van het blafprobleem wanneer je thuis bent, zal wellicht ook helpen met hetzelfde probleem wanneer je niet thuis bent. Hieronder zullen we enkele methodes bespreken die elk hun specifieke voor –en nadelen hebben.

Negeer, Wacht en Beloon: Dit is de methode die je moet gebruiken wanneer je te maken hebt met honden die aandacht zoeken. Je zal wel nood hebben aan een degelijke portie geduld en hoogstwaarschijnlijk oordopjes. Essentieel bij het gebruik van deze methode is dat je de hond onmiddellijk beloont wanneer hij stopt met blaffen.

Het Waterpistool: Persoonlijk loop ik niet graag rond met een waterpistool want het is een behoorlijk gedoe en als je die te laat gebruikt verminderd het effect onmiddellijk en drastisch. Een mengsel van Citronella (honden haten deze geur) of water en azijn (1/8e azijn) is beter dan gewoon water. Mik wel op de borstkas en probeer het gezicht te vermijden.

De leiband: Dit is een efficiënte methode voor honden die getraind worden volgens het principe van een ruk aan de leiband en de corrigerende ‘Nee’. Honden die zo getraind werden zullen behoorlijk snel begrijpen wat er van hen verwacht wordt wanneer je deze methode op het blaffen toepast.

De fysieke correctie: Dit is de beste en de efficiëntste methode. Ondanks de naam is deze methode absoluut niet pijnlijk voor jouw hond. Wanneer jouw hond blaft moet je hem op zijn niveau tegemoet treden en jouw hand rond zijn snuit houden (maar niet schudden) en herhaal dit consequent. Ik combineer dit altijd met een ‘shhh’ of  duidelijke ‘Nee’. De bedoeling is dat je jouw hand rond de snuit houdt tot de hond stopt met zich te verzetten tegen jouw hand. Deze methode werkt goed omdat het ook jouw positie als leider verstevigd.

Omdat dit een fysieke correctie inhoudt, voelen veel mensen zich ongemakkelijk om deze methode toe te passen. Ik moet hier echter benadrukken dat honden geen kinderen zijn. Honden zullen zich pas goed voelen wanneer ze weten wat hun leider van hen verwacht.

Welke methode je ook kiest, herhaling is de sleutel tot succes. Schreeuw nooit naar je hond! Het is gemakkelijk om door het open raam te schreeuwen dat hij moet stoppen, maar het is de meest luie optie. Indien jouw hond blaft omdat hij jou iets te vertellen heeft, zal schreeuwen hem enkel meer verwarren. Het is essentieel dat wanneer het blaffen stopt, je jouw hond uitbundig beloond.

Eigenlijk moet je het jouw hond ook toelaten om zichzelf uit te kunnen drukken. Het is geen realistisch idee om telkens wanneer jouw hond begint te blaffen, je hem vraagt te stoppen. Dit kan zelfs gevaarlijke gevolgen hebben wanneer jouw hond jou just moet melden dat er iets verkeerd is.

Blaffen Wanneer Je Niet Thuis Bent

Nu moeten we het nog hebben over golden retrievers die blaffen wanneer niemand thuis is. Het grootste probleem met blaffende honden waarvan het baasje niet thuis is, is dat niemand aanwezig is om de hond te corrigeren, te kalmeren en stil te krijgen. In de meeste gevallen is het feit dat het baasje niet thuis is de onmiddellijke aanleiding voor het blaffen.

Een eenzame hond die blaft of huilt is vervelend voor jou en jouw buren en het is een probleem dat moeilijk aan te pakken is. Er zijn voldoende stappen die je kan zetten om dit probleem aan te pakken. Probeer vaker thuis langs te gaan of vraag een bekende om af en toe langs te gaan met bij voorkeur hun hond.

Je kan ook doen alsof je vertrekt. Wandel lang genoeg rond jouw huis zodat jouw golden retriever denkt dat je weg bent. Wanneer hij dan begint te blaffen, moet je hem zo snel mogelijk corrigeren met ‘Stil’ (het feit dat je terug bent, kan voor jouw hond voldoende zijn om te stoppen met zijn geblaf).

Je kan ook een speciale antiblafband gebruiken die ultrasone of elektrische schokken veroorzaakt en zo jouw hond onmiddellijk corrigeert. Honden haten de geur van citronella en bepaalde halsbanden spuiten deze vloeistof in het rond wanneer jouw hond blaft. Veel mensen denken dat dit apparaat de hond pijn doet maar dat is onjuist. Het is wel een apparaat die jouw hond traint via een ongemak te creëren. Ik gebruik deze dingen niet want ik vind ze niet gebruiksvriendelijk en niet effectief. Het grootste probleem is echter dat de autoriteit zich verplaatst van jou persoon naar een apparaat die ze niet begrijpen. Bovendien maakt dit apparaat geen onderscheid tussen aanvaardbaar geblaf aan de ene kant en geluidshinder aan de andere kant. Er bestaat ook nog de afschuwelijke methode waar hun stembanden verwijderd worden waardoor ze niet langer kunnen blaffen. Dit is echter dierenmishandeling en er bestaat geen excuus om van deze methode gebruik te maken.

Als je echt hopeloos bent, is het beter om te zorgen voor hondenopvang die jouw hond bovendien zal stimuleren en gelukkiger maken.

Dit was het derde onderdeel van de minicursus. Tot de volgende keer.

Gerard de Goede